بررسی تأثیر کاربرد ژئوسینتتیک بر مقاومت اساس دانه ای قرار گرفته بر روی خاک بستر چسبنده

در این پایان نامه سعی شده است تا خصوصیات بار- نفوذ خاک دولایه و اثرات کاربری ژئوتکستایل و ژئوگرید بر رفتار خاک دو لایه تحت بارگذاری بررسی شود. برای این منظور بر روی نمونه های خاک دو لایه شامل یک خاک درشت دانه در بالا (لایه اساس) و یک خاک رس در پایین (لایه بستر) در دو حالت مسلح و غیر مسلح و برای ضخامت های مختلف لایه اساس آزمایش نسبت باربری کالیفرنیا (cbr) انجام گرفته است. آزمایش ها بر روی نمونه های خیس خورده (بعد از 96 ساعت غوطه وری در آب) و خیس نخورده انجام شده است. در تمام آزمایش ها المان مسلح کننده در مرز بین دو لایه اساس و بستر قرار گرفته تا بدین وسیله اثر جداکنندگی ژئوسینتتیک ها بررسی شود. همچنین برای مطالعه اثر وزن مخصوص خشک و رطوبت خاک بستر بر رفتار خاک دولایه، خاک لایه بستر در رطوبت های تراکمی مختلف کوبیده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که درصد رطوبت تراکمی لایه بستر تأثیر قابل توجهی بر مقاومت، مقدار تورم و اثر تسلیح بوسیله ژئوسینتتیک در خاک دو لایه دارد. کاربرد ژئوگرید به عنوان مسلح کننده باعث افزایش قابل توجه مقاومت نمونه های خیس خورده ای می شود که در طی خیس خوردگی دچار تورم زیادی شده اند. استفاده از ژئوتکستایل به عنوان مسلح کننده باعث کاهش مقاومت اکثر نمونه های خاک دو لایه در نفوذ های کم می شود. با افزایش مقدار عمق نفوذ پیستون بارگذاری، ژئوسینتتیک ها (اعم از ژئوگرید و ژئوتکستایل) رفتار مطلوب تری از خود نشان می دهند. همچنین با کاهش ضخامت لایه اساس اثر هر یک از متغیر های آزمایش (شامل تسلیح، رطوبت تراکمی و خیس خوردگی) محسوس تر می شود.